Web Content Display
Rembertowski Poligon Artylerii (1888-1889)
Z polecenia cara Mikołaja II ok. 1888 r. wykupiono część terenów pomiędzy Rembertowem, Zielonką, Ossowem, Leśniakowizną, Okuniewem i Sulejówkiem. Na tym rozległym, częściowo zalesionym obszarze w latach 1888–1889 zlokalizowano poligon i obóz artyleryjski dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego, który odtąd nosił nazwę Rembertowski Poligon Artylerii.
Znaczna część obszaru Nadleśnictwa Drewnica (obecny Obręb III Zielonka) była niegdyś związana z wojskowością.
Po odzyskaniu niepodległości Poligon Rembertów stał się własnością Wojska Polskiego. W dawnych rosyjskich koszarach rozmieszczono polskie jednostki wojskowe. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 13–14 sierpnia 1920 r. w rejonie tym rozegrały się krwawe walki będące częścią Bitwy Warszawskiej, określane jako „Bój pod Ossowem". Zginął wówczas bohaterski kapłan – Ignacy Skorupka. Podczas walk w sierpniu 1920 r. przedpola Warszawy broniły oddziały 1 Armii (Frontu Północnego) pod dowództwem gen. Franciszka Latinika, które zatrzymały i odrzuciły oddziały należące do 3 i 16 Armii Czerwonych. Obszar poligonu w okresie istnienia II Rzeczypospolitej stał się jednym z najważniejszych ośrodków szkolenia wojskowego i badań technicznych uzbrojenia. Powstał tu nowoczesny instytut badawczy uzbrojenia, noszący nazwę: Centrala Badań Poligonowych (później: Centrala Badań Balistycznych) oraz oddział fabryki „Pocisk" (Zakłady Amunicyjne Pocisk S.A.).
Pod koniec lat 20. XX stulecia rozpoczęła się budowa kolei wąskotorowej, która miała służyć dla dowozu zaopatrzenia ze stacji w Zielonce do instytutu badawczego uzbrojenia, a także do transportowania materiałów, amunicji i sprzętu na stanowiska ogniowe podczas strzelań i prób prowadzonych na rozległym poligonie. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. na terenie obecnego Obrębu III Zielonka funkcjonowało lotnisko polowe, z którego startowały samoloty w trakcie obrony Warszawy. Obecnie jest to teren zalesiony i w małej części rolny. O lotnisku tym pisali Marek Rogusz i Marian Sawicki w pracy Zielonka zapomniane lotnisko września 1939.
Lasy należące do Poligonu Rembertów podlegały Ministerstwu Obrony Narodowej i zorganizowano je w Nadleśnictwo Wojskowe – Zielonka [Poligon Rembertów]. W 1956 r. nadleśniczym tej jednostki był Wojciech Urlich. Następnie obszar ten przeszedł w gestię resortu leśnictwa i powstało tu Nadleśnictwo Zielonka z siedzibą w Zielonce koło Warszawy. Przekazanie prowadzenia gospodarki leśnej w lasach Ministerstwa Obrony Narodowej Poligonu Rembertów w ręce Lasów Państwowych nastąpiło 14 maja 1956 r. Odbyło się to w Jednostce Wojskowej Nr 2996 w Zielonce.
Źródło: Zarys Dziejów Nadleśnictwa Państwowego Drewnica, Leszek Sławomir Pręcikowski